Mianem „powierzchnia mezjalna” określa się powierzchnię danego zęba, która zwrócona jest do środka łuku zębowego, natomiast „powierzchnia dystalna” to powierzchnia danego zęba, która zwrócona jest w kierunku przeciwnym do środka łuku zębowego.

„Powierzchnia okluzyjna” to inaczej powierzchnia żująca, występująca wyłączenie w zębach bocznego odcinka łuku. Zakres brzegu siecznego siekaczy nazwa się natomiast „powierzchnią sieczną”. Powierzchnie zębów siecznych zwrócone w kierunku warg określa się mianem „powierzchni wargowych”, powierzchnie zębów bocznego odcinka łuku skierowane w stronę policzka mianem „powierzchni policzkowych”. Powierzchnie zębów szczęki górnej zwrócone w kierunku podniebienia określa się mianem „powierzchni podniebiennych”, powierzchnie zębów żuchwy zwrócone w kierunku języka mianem „powierzchni językowych”. Określenie „powierzchnia przyległa” odnosi się do powierzchni wszystkich zębów i opisuje powierzchnię znajdującą się przy sąsiednim zębie, inaczej mówiąc międzyzębową.