
Złogi nazębne / płytka nazębna
Wśród przyczyn próchnicy oraz chorób przyzębia płytka nazębna stoi na pierwszym miejscu. Płytka nazębna to miękki, biało-żółty bakteryjny osad nazębny. Składa się z matrycy (substancji podstawowej) i w ponad połowie z bakterii. 1 mg płytki nazębnej, to jest jedna tysięczna grama, zawiera ok. 700 milionów mikroorganizmów. Bakterie płytki nazębnej pokrywają swoje zapotrzebowanie energetyczne, wykorzystując sacharozę z pożywienia człowieka. Węglowodany, takie jak np. glukoza (cukier gronowy), sacharoza (biały cukier) czy fruktoza (cukier zawarty w owocach), szybko przenikają do płytki i są tam przetwarzane. Dlatego te rodzaje cukrów działają bardzo próchnicotwórczo. Cukier, który przeniknął do płytki, jest rozkładany przez bakterie; równocześnie jako produkt uboczny powstają kwasy, np. kwas mlekowy. Kwasy te wywołują próchnicę. Płytka staje się coraz grubsza, „rośnie“.
Wartość pH płytki spada. Jeżeli wartość pH spadnie do 5,5 lub poniżej, zakwaszenie jest tak duże, że nie jest możliwe zneutralizowanie go przez działanie buforujące śliny. Następstwem jest postępująca demineralizacja szkliwa i w konsekwencji zagrożenie próchnicą.
Na początku osad tworzy się w szczelinach i zagłębieniach, przestrzeniach międzyzębowych oraz w pobliżu dziąsła. W głębokich warstwach dojrzałej płytki nazębnej panują warunki anaerobowe (beztlenowe) – idealne warunki do rozwoju patogenów, które intensyfikują przebieg choroby przyzębia. Wybarwienie płytki nazębnej pozwala na jej uwidocznienie; płytka wybarwia się na kolory od czerwonego do niebieskawego.