Protezy całkowite
 |
Protezy całkowite zastępują naturalne zęby w przypadku całkowitej ich utraty w obrębie jednego lub obu łuków zębowych. Zadaniem protez całkowitych jest przede wszystkim przywrócenie funkcji żucia, prawidłowej artykulacji i estetyki naturalnych zębów. Nie może przy tym dochodzić do uszkodzenia tkanek, na których oparta jest proteza lub z którymi graniczy. W przeciwieństwie do protezy częściowej, w przypadku protezy całkowitej nie jest możliwe wykorzystanie zębów do podparcia uzupełnienia. Ruchy błony śluzowej ani napinanie mięśni mimicznych twarzy czy mięśni żucia nie mogą prowadzić do unoszenia się protezy.
Czynniki fizyczne utrzymujące protezę na miejscu to przede wszystkim efekt kapilarny, związany z obecnością śliny pomiędzy płytą protezy a błoną śluzową, ale także podciśnienie i adhezja. Pobrzeże uzupełnienia (pobrzeże ukształtowane czynnościowo) ma działanie uszczelniające, dlatego mówi się także o uszczelnieniu brzeżnym.
Protezy całkowite żuchwy rzadko dobrze się trzymają. W przeciwieństwie do protez górnych, które na zasadzie adhezji mogą przysysać się do błony śluzowej podniebienia, protezy dolne osadzone są tylko na wąskim grzbiecie wyrostka zębodołowego.
Każda proteza całkowita po dłuższym okresie noszenia prowadzi w wyniku wywieranego obciążenia do zaniku kości szczęki lub żuchwy. Prowadzi to do niewystarczającego utrzymania, odleżyn i bólu. Dlatego też bezzębie szczęki lub żuchwy stanowi istotne wskazanie do zastosowania implantów. Osadzone na implantach uzupełnienie protetyczne może poprawić jakość życia, zwiększyć pewność siebie, polepszyć komfort żucia i noszenia protezy, wygląd i wymowę.
